اندوه میراث آدمی‌ست

انسانها را کشت جایزه گرفت و عده ای اندوهگین درخت‌ها را برید محکوم شد و عده ای اندوهگین اندوه میراث آدمی‌ست از همان بدو زیستن اولی اندوهگین شد چرا او نکشت؟ تا جایزه مال او باشد دومی اندوهگین شد چون درختی سر بریده را دید دومی فکر میکرد باید برای حفظ درخت قیام کند و تبرها را معدوم کند و معدوم کرد! به اولی سپرد! از فردای آن روز آدمها را با تبر میکشتند از آن روز بود که گنجشکها دق کردند! دنیای ما به همین مفتضحی‌ست